واژه های کربلایی
آسمان می بارد ودل را هوایی می کند
واژه های درد ما را کربلایی می کند
واژه ها افتان وخیزان می رسند از کنج ذهن
آن همه دل های سنگی را طلایی می کند
اشک می ریزد زمین وآسمان این روزها
ماه غم،جان های عاشق را ولایی می کند
دسته دسته دسته های دلبران در کوچه ها
مادر اصغر برایش لای لایی می کند[1]
[1] -این غزل در پاسخ به دوست عزیزم جناب حجت الإسلام والمسلمین حمید پورعیسی ارسال شد - که «دوبیت» زیر(سروده ی خودرا )در استقبال از محرم برایم ارسال نموده بود.4/9/1390
از کوی حسین هوای غم می آید
بین ناله ی جان سوز حرم می آید
پوشید لباس ماتم از داغ حسین
ایام عزا قدم قدم می آید